การวิจัยครั้งนี้มีความมุ่งหมายเพื่อศึกษา เปรียบเทียบ หาความสัมพันธ์ หาอำนาจพยากรณ์ และหาแนวทางการพัฒนาปัจจัยทางการบริหารที่ส่งผลต่อสมรรถนะครูในยุคดิจิทัล สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครพนม เขต 1 กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วยผู้บริหารโรงเรียน และครู ปีการศึกษา 2567 จำนวน 345 คน จากจำนวน 90 โรงเรียน กำหนดขนาดของกลุ่มตัวอย่างโดยใช้ตาราง ของเครจซี่และมอร์แกน โดยใช้การสุ่มแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูล เป็นแบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ ประกอบด้วย แบบสอบถามเกี่ยวกับปัจจัยทางการบริหารมี ค่าอำนาจจำแนกอยู่ระหว่าง 0.322 – 0.782 และมีค่าความเชื่อมั่น เท่ากับ 0.776 และแบบสอบถามเกี่ยวกับสมรรถนะครูในยุคดิจิทัล ค่าอำนาจจำแนก อยู่ระหว่าง 0.438 – 0.915 และมีค่าความเชื่อมั่น เท่ากับ 0.788 และแบบสัมภาษณ์ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่า (t – test) และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว การวิเคราะห์ ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์อย่างง่ายของเพียร์สัน และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ แต่ละขั้นตอน ผลการวิจัยพบว่า 1. ปัจจัยทางการบริหาร อยู่ในระดับมาก 2. สมรรถนะครูในยุคดิจิทัล อยู่ในระดับมาก 3. ปัจจัยทางการบริหาร ตามความคิดเห็นของผู้บริหารโรงเรียนและครู จำแนกตามสถานภาพการดำรงตำแหน่ง ประสบการณ์ทำงาน โดยรวมไม่แตกต่างกัน ส่วนขนาดโรงเรียน พบว่า โดยรวมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 4. สมรรถนะครูในยุคดิจิทัล ตามความคิดเห็นของผู้บริหารโรงเรียน และครู สภาพการดำรงตำแหน่ง ประสบการณ์ทำงาน พบว่า โดยรวมไม่แตกต่างกัน และขนาดโรงเรียน พบว่าโดยรวมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 5. ปัจจัยทางการบริหารกับสมรรถนะครูในยุคดิจิทัล มีความสัมพันธ์ทางบวก อยู่ในระดับสูง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 6. ปัจจัยทางการบริหาร ที่นำมาวิเคราะห์ พบว่า มีจำนวน 5 ด้าน ที่สามารถพยากรณ์สมรรถนะครูในยุคดิจิทัล ได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 คือ การจูงใจ การพัฒนาบุคลากร เทคโนโลยีสารสนเทศ บรรยากาศและวัฒนธรรมองค์การ และภาวะผู้นำของผู้บริหารรวมกัน สามารถพยากรณ์สมรรถครูในยุคดิจิทัล สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครพนม เขต 1 ได้ร้อยละ 76.80 และมีความคลาดเคลื่อนมาตรฐานของการพยากรณ์เท่ากับ ±0.27637 7. แนวทางการพัฒนาปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อสมรรถนะครูในยุคดิจิทัล สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครพนม เขต 1 จำนวน 5 ด้าน ดังนี้ 1) ด้านการจูงใจ ผู้บริหารต้องเสริมสร้างขวัญกำลังใจให้คณะครูและบุคลากร โดยการมอบรางวัล ประกาศเกียรติคุณ การยกย่องชมเชย 2) ด้านการพัฒนาบุคลากร ผู้บริหารต้องส่งเสริมและสนับสนุนให้บุคลากร เห็นความสำคัญของการพัฒนาศักยภาพของตนเอง 3) ด้านเทคโนโลยีสารสนเทศ ผู้บริหารต้องส่งเสริมให้ครูเห็นความสำคัญในการใช้ และพัฒนานวัตกรรม เทคโนโลยีที่เหมาะสมในการเรียนรู้ และ 4) ด้านบรรยากาศและวัฒนธรรมองค์การ ผู้บริหารต้อง ส่งเสริมบุคลากรทำงานเป็นทีม มีความรักความสามัคคี โอบอ้อมอารี แบ่งปันกัน ก่อให้เกิดความร่วมมือร่วมใจในการพัฒนางานในด้านต่าง ๆ และ 5) ด้านภาวะผู้นำของผู้บริหาร ผู้บริหารต้อง มีวิสัยทัศน์ที่กว้างไกลเข้าใจความสำคัญ ของการศึกษาในยุคดิจิทัล
This research aimed to examine, compare, and determine the relationship, identify the predictive power, and establish guidelines for developing administrative factors affecting teachers competency in the digital era under Nakhon Phanom Primary Educational Service Area Office 1. The research sample consisted of school administrators and teachers, totaling 345 participants from 90 schools in the 2024 academic year. The sample size was determined using Krejcie and Morgan table and selected through multi-stage random sampling. The research instruments for data collection included sets of 5-point Likert scale questionnaires assessing administrative factors and teachers competency in the digital era, with the discriminative power ranging from 0.322 to 0.782, and from 0.438 to 0.915, with the reliability of 0.776, and 0.788, respectively. The interview form was also utilized. The statistics employed for data analysis were frequency, percentage, mean, standard deviation, t - test, One - Way ANOVA, Pearsons product - moment correlation coefficient, and Stepwise multiple regression analysis. The research findings revealed that: 1. The administrative factors were at a high level. 2. The teachers competency in the digital era was at a high level. 3. The administration factors, as perceived by participants with different positions and work experience, showed no significant differences overall. However, classified by school sizes, differences were found overall at the .05 level of significance. 4. The teachers competency in the digital era, as perceived by participants with different positions and work experience, showed no significant differences. However, school sizes exhibited statistically significant differences at the .05 level. 5. The administration factors and teachers competency in the digital era showed a positive relationship at a high level of correlation at the .01 level of significance. 6. The administration factors were analyzed, with five factors which could predict the teachers’ competency at the .01 level of significance. These factors, including motivation, personnel development, information technology, organizational climate and culture, and administrators’ leadership, could jointly predict teachers competency accounting for 76.50 percent, with the standard error of estimate of ±0.27637. 7. The guidelines for developing administrative factors affecting teachers competency in the digital era under Nakhon Phanom Primary Educational Service Area Office 1 consisted of five aspects: 1) Motivation: Administrators should enhance teachers’ and personnel’s morale through rewards, recognition, and appreciation; 2) Personnel Development: Administrators should encourage personnel to recognize the value of self - improvement; 3) Information Technology: Administrators should promote the adoption and development of appropriate technological innovations that enhance the learning process; 4) Organizational Climate and Culture: Administrators should foster teamwork, unity, and collaboration, and knowledge sharing to enhance collaborative efforts to improve tasks across all aspects; and 5) Administrators’ Leadership: Administrators must demonstrate a broad vision and recognize the importance of education in the digital era.
